خاک به عنوان يک منبع طبيعي غير قابل تجديد شونده در حال تخريب بوده که به کاهش توليدات کشاورزي منجر شده است. عوامل مختلف و موثر در تخريب خاک شامل : فرسايش ، شوري و سديمي شدن خاکها ، زه دار و ماندابي شدن خاکها ، عدم رعايت نسبت عناصر غذايي ، کاربرد بي رويه بعضي از کودهاي شيميايي ، عدم مصرف کودهاي آْلي ، آلودگيهاي ناشي از مصرف بي رويه کودهاي شيميايي ، تشکيل لايه هاي سخت در اثر حرکت بي رويه ادوات کشاورزي و تخريب ساختمان خاک تحت شرايط اکولوژيکي و مديريتي رايج در خاکهاست.
حفاظت خاک به عنوان يک منبع غير قابل تجديد شونده و گرانقيمت در مقابل تخريبهاي ناشي از اين فرآيندها ضروري است. علم خاکشناسي مطالعه نحوه تشکيل خاک ، مورفولوژيکي ، خصوصيات و مديريت خاکهاست که نيازمند شناخت کمي و کيفي از فرآيند هاي فيزيکي ، شيميايي و بيولوژيکي است که در خاک رخ مي دهد. نتايج چنين مطالعاتي به ما اجازه مي دهد استفاده و حفاظت از خاکها و اراضي را براي مصارف کشاورزي ، جنگلداري ، ايجاد تفرجگاهها ، سيتمهاي حمل و نقل ، توسعه شهري و ساير امور بهينه نمود.
گروه خاکشناسي در سال 1374 با 30 نفر دانشجو در مقطع کارشناسي تاسيس شد. قبل از اين تاريخ فعاليتهاي آموزشي و پژوهشي خاکشناسي در گروه زراعت اجرا مي گرديد